Rozdział 11. ♥.♥

Perspektywa Louis'a.
 - Niall pośpiesz się! - Krzyczałem na przyjaciela.
Za 30 minut miałem wylot, a blondas musiał jechać ze mną na lotnisko by z powrotem zabrać mój samochód. Kiedy Niall już w końcu wyszedł przed dom mogliśmy wreszcie jechać. Na ulicach na szczęście nie było korków więc udało mi się zdążyć 10 minut przed wylotem. - Jak zwykle na ostatnią chwilę. - Pomyślałem. 
 - No to nara. - Przytuliłem przyjaciela i ruszyłem w stronę gdzie znajdował się samolot. 
 - Trzymaj się i nie zapomnij, że za 7 dni trasa! 
 - Jasne. - Krzyknąłem i zacząłem biec do kobiety, która sprawdzała bilety.
Będąc już w środku zająłem miejsce obok jakiegoś starszego, łysego faceta i modliłem  się w myślach aby Sam mi wybaczyła. 


Perspektywa Niall'a.
Jadąc do domu rodziców Harrego postanowiłem jeszcze wstąpić do budki z jedzeniem, a że byłem już dość głodny to jechałem szybciej niż pozwalało na to ograniczenie prędkości. Kiedy jechałem przez miasto nagle na drogę wybiegła dziewczyna. Zacząłem panikować, wcisnąłem z całej siły hamulec i kręciłem kierownicą we wszystkie strony. Dziewczyna skuliła się tylko, a mi w ostatniej chwili udało się zatrzymać milimetry przed nią. Bez zastanowienia wybiegłem z auta i podbiegłem do niej. Leżała nieprzytomna, bałem się że mogło się jej coś stać i to przeze mnie. Wziąłem ją na ręce i położyłem na tylnych siedzeniach samochodu. 
Dziewczyna była śliczna, miała długie, aż do pasa blond włosy, oliwkową cerę i delikatnie zaróżowione policzki. Zasiadłem za kierownicą i udałem się w stronę szpitala tym razem jadą zgodnie z przepisami. Będąc na miejscu lekarze zabrali dziewczynę, a ja postanowiłem czekać na wieści dotyczące jej zdrowia. Po około 20 minutach podszedł do mnie facet w białym fartuchu. 
 - Jest pan z rodziny?
 - Nie, ale to ja jestem winny temu zajściu i chciałbym wiedzieć czy wszystko z nią dobrze.
 - A więc zrobiliśmy dziewczynie badania i wszystko jest dobrze, jest jeszcze trochę oszołomiona.
 - A czy mógłbym z nią porozmawiać?
 - Tak ale pacjentka nie może się denerwować więc musi się pan kontrolować.
 - Oczywiście. - Przed wejściem jeszcze do dziewczyny postanowiłem zadzwonić do Harrego aby chłopcy się nie denerwowali.
 - Hej Harry jak by co to ja dzisiaj będę trochę później w domu. 
 - Czemu coś się stało? - dopytywał loczek.
 - Nie.., no tak ale wytłumaczę wam wszystko w domu. - Odpowiedziałem i szybko się rozłączyłem.
Stanąłem przed drzwiami, wziąłem głęboki wdech i niepewnie nacisnąłem na klamkę. Dziewczyna siedziała na łóżku, słyszą że wszedłem do pokoju gwałtownie odwróciła głowę w moją stronę, a po chwili otwarła szeroko buzię.
 - Ty, ty.. jesteś Niall Horan??
 - No tak, to ja. - uśmiechnąłem się do niej.
 - Ale co ty tu robisz? - Zaczęła się jąkać.
 - No właśnie chciałem ci wytłumaczyć, że to przeze mnie tu leżysz i bardzo chciałbym cię za to przeprosić. - Chwyciłem ją za rękę i usiadłem na krześle obok jej łóżka. - No bo kiedy jechałem samochodem ty nagle wybiegłaś na ulicę ale gdym nie jechał tak szybko zupełnie nic by się nie stało. - Zacząłem się tłumaczyć. Po chwili ona również objęła moje dłonie i popatrzyła mi prosto w oczy.
 - Przestań przecież nic wielkiego się nie stało. Jak widzisz jestem w jednym kawałku. - Uśmiechnęła się. Kiedy tak patrzyła na mnie tymi swoimi oczami totalnie wymiękałem. Były niezwykle niebieskie, a dookoła miały prawie niezauważalną czarną obwódkę.
 - Niall, halo.., Niall.
 - Yyy.. co? Przepraszam trochę się zamyśliłem. Co mówiłaś?
 - Mówiłam, że jestem waszą fanką razem z moją przyjaciółką ale ona to już bardziej zalicza się pod psychofanki. - Lekko się zaśmiała, a ja razem z nią.
 - To może teraz powiesz mi jak masz na imię? Bo ty zapewne wiesz o mnie wszystko, a ja o tobie zupełnie nic.
 - No tak totalnie wyleciało mi to z głowy, no wiesz nie na co dzień spotyka się takiego gwiazdora jak ty. Mam na imię Vanessa ale możesz do mnie mówić Van.
 - Śliczne imię. Pasuje do ciebie.
 - Dziękuję. - Dziewczyna lekko się zarumieniła co dodało jej jeszcze więcej uroku.
 - No to ile masz lat? - Wypytywałem dalej.
 - Niedawno skończyłam 18. 
 - Przepraszam, że tak zmienię temat ale nie uważasz, że powinniśmy powiadomić twoich rodziców o wypadku? - Vanessie momentalnie posmutniała mina. - Coś się stało?
 - Nie po prostu wychowałam się w domu dziecka i nie znam swoich rodziców. Teraz mieszkam wraz z moją przyjaciółką.
 - Przepraszam,  nie wiedziałem. 
 - A skąd mogłeś wiedzieć głuptasie? - Poczochrała mi włosy co sprawiło jej dużo frajdy. Po chwili do sali wszedł lekarz.
 - Witam. To co wypisujemy recepty i żegnamy się? - Zapytał mężczyzna w podeszłym wieku.
 - Ale jak to przecież dopiero co zemdlała, na pewno jest jeszcze słaba no i jeszcze może jej się coś stać. - Zacząłem się wykłócać z lekarzem.
 - Niall uspokój się przecież nic mi nie jest. - Van zaśmiała się, a ja poczułem jak moja twarz zalewa się rumieńcem. Lekarz wręczył Vanessie recepty i wyszedł z pokoju.
 - Dziękuję, że tak się o mnie troszczysz.
 - Nie ma za co, w końcu to przeze mnie tu jesteś.
 - Ile razy mam ci to mówić, że był to tylko wypadek.
 - Tak wiem, wiem. To co jedziemy?
 - Jasne.
Kiedy siedzieliśmy już w samochodzie Vanessa podała mi adres i ruszyliśmy. Podczas drogi panowała głucha cisza, którą w końcu postanowiłem przerwać.
 - Chyba dasz się zaprosić na kawę w zamian za dzisiejsze zamieszanie?
 - OK, nie ma problemu. Kiedy?
 - Pasuje ci jutro?
 - Raczej tak. Tutaj się zatrzymaj. - Wskazała na pomarańczowy blok. - Jeszcze raz dziękuję za troskę. - Posłała mi śliczny uśmiech.
 - Nie ma za co. Van mógłbym poprosić o twój numer to do ciebie zadzwonię i umówimy się na jutro.
 - Jasne, właśnie miałam ci go dać ale jak zwykle z głowy mi wyleciało. - Podała mi numer, który dokładnie wystukałem na klawiaturze telefonu i sprawdziłem parę razy.
 - Zadzwonię jutro i umówimy godzinę spotkania ok?
 - OK będę czekać. - Pomachała mi i po chwili znikła już za drzwiami.
Jezu.. jaka ona jest śliczna i miła. Czyżbym się zakochał? Znałem ją zaledwie kilka godzin, a już skradła mi serce. Z rozmyśleń wyrwał mnie telefon od Harrego.
 - Stary gdzie ty jesteś? Przyjeżdżaj szybko, bo Liam już histeryzuje.
 - Będę za 15 minut.
 - OK czekamy. Nara. 
 - No pa. - Odpaliłem samochód i ruszyłem w stronę domów państwa Styles'ów.

Perspektywa Harrego.
Czekaliśmy wszyscy w kuchni i zastanawialiśmy się co tak długo zatrzymywało Niall'a. W końcu usłyszeliśmy trzask drzwi i znajomy głos.
 - Już jestem.
 - Chodź do kuchni. - Krzyknął Liam.
 - A więc czekamy na wyjaśnienia. - Oznajmił Zayn.
 - OK zaraz tylko coś zjem.
 - Dobra czyli opcja, że byłeś coś zjeść jest wykluczona? - Zapytałem.
 - No nie do końca. - Blondyn się uśmiechnął i zaczął smarować chleb nutellą. Po chwili usiadł na krześle i zaczął nam opowiadać całe dzisiejsze zajście. Wszyscy uważnie go słuchali.
 - Coś mi się zdaje, że nasz żarłok się zakochał. - Podsumował Zayn.
 - Taa.. jasne. - Niall zaczął się wykręcać.
 - To jak usprawiedliwisz te rumieńce na twojej twarzy? - Zacząłem się śmiać.
 - No dobra podoba mi się i to nawet bardzo. Jestem z nią na jutro umówiony. 
 - Gdzie ją zabierasz? - Podpytywał Zayn.
 - Jeszcze nie wiem dopiero do niej zadzwonię.
 - Tylko wybierz jakieś ustronne miejsce. - Podpowiedziałem.
 - Co to ma znaczyć ustronne?
 - Yyy.. no wiesz żebyście mogli na spokojnie... - Tym razem ja się wyszczerzyłem.
 - Och.. Hazza ty to się już lepiej zamknij. - Niall posłał mi wrogie spojrzenie, a po chwili zdzielił mi przez głowę.
 - Dobra sorrki. To tylko taki żarcik. - Chłopcy zaczęli się śmiać, a nasz żarłok udał się na górę najprawdopodobniej do swojego pokoju. 
 - Oj Harry jeżeli ty jesteś niewyżyty to nie znaczy, że Niall również. - Upomniał mnie Liam.
 - Dobra Daddy już do niego idę i go przeproszę. - Machnąłem ręką i poszedłem do pokoju Horan'a.
Chłopak stał przy szafie i zapewne wybierał ciuchy na jutrzejsze spotkanie. 
 - Eee.. Niall sorry za tamto wiesz, że tylko się wygłupiałem.
 - Tak wiem, spoko nie gniewam się. - Puścił do mnie oczko.
 - No to teraz gadaj jak dziewczyna ma na imię no i jak wygląda. - Usiadłem na łóżku przyjaciela, a on naprzeciwko mnie.
 - A więc ma na imię Van, znaczy Vanessa. Jest śliczna, ma długie blond włosy i niebieskie jak ocean oczy. No i jest taka delikatna ale umie pokazać pazurki. - Niall mówiąc to cały się trząsł i był strasznie podekscytowany. Musiało mu chyba bardzo na niej zależeć skoro, aż tak się zachwyca. 
 - To co już wiesz gdzie ją zabrać? - Uciąłem w końcu blondasowi, bo gadałby tak bez końca..
 - No właśnie nie jestem pewny. Myślałem o kinie albo jakiś spacer.
 - A nie lepiej jedno i drugie? Najpierw idźcie do kina, a później gdzieś porozmawiać. - Doradziłem mu.
 - Ok tylko zobaczę co jutro grają w kinie. - Niall złapał za laptopa i po chwili wszedł na stronę kina. - Jakiś horror, romansidło i film akcji. 
 - Idźcie na horror, zawsze jest pretekst do przytulania się. - Poruszałem śmiesznie brwiami. 
 - To zależy też od Van, jutro wspólnie wybierzemy film, a teraz lepiej pomóż mi wybrać jakieś ciuchy na jutro.  - Wskazał na szafę.
 - OK. - Podniosłem się leniwie z łóżka i podszedłem do przyjaciela. 
 - Szkoda, że nie ma Sam, ona by coś doradziła.
 - No, ta to zawsze wiedziała w co się ubrać... - Pomyślałem i zaczęliśmy grzebać w szafie. 
W ostateczności wybraliśmy wiśniowe rurki, błękitny sweter i białe buty za kostkę. 
 - I co? Myślisz, że jej się spodoba?
 - Jasne, kto by się oparł takiemu sweetaśnemu blondaskowi. - Zaśmiałem się ale widząc złą minę Horan'a szybko dodałem. - Nie no, naprawdę jest super.



_______________________________
No i mamy 11. ; ]]
Ten rozdział dedykuję Nusi ; **, która podsunęła mi trochę pomysłów. Jej blogi: klik. , klik.
W tym rozdziale najwięcej Niall'a, bo ostatnio coś za dużo go nie było.
Dziękuję za ponad 2 tys. wejść no i tyle komentarzy, naprawdę jest to dla mnie zaszczyt.
Taka mała zapowiedź do następnego rozdziału. - ostrzegam, że będzie gorąco i myślę, że 12 rozdział spodoba się wszystkim, bo mi osobiście bardzo przypadł do gustu.
Jak zwykle proszę o komentarze, ale bardziej zależy mi na waszej opinii, a nie na kom. typu: świetny rozdział, czekam na next'a. - ale to tak na marginesie.

Jak zauważyliście pojawiła się nowa bohaterka:

Vanessa Olson.

18 lat.

Dziewczyna nieśmiała ale wśród przyjaciół nie czuje skrępowania.

Lekko zakręcona, kocha malować oraz spędzać czas ze zwierzętami. 

Do następnego. ♥♥